Hoe beter de Goede Week inzetten dan met een bezinnend passieconcert?

De avond voor Palmzondag bood het jonge ensemble "Chapel Voices Antwerpen" ons daartoe de kans. En velen hebben die kans gegrepen, weer zat er veel volk in de kerk. De Chapel Voices zijn jong, niet alleen door de gemiddelde leeftijd van de zangers – een sympathieke mix van jong, fris talent en rijpe ervaring – maar ze treden samen nog niet zo lang op. En hun doel is op de eerste plaats, zoals ze het zelf formuleren, "elkaar en u, toehoorders, mee te nemen op reis naar schoonheid".

Duistere Metten

Die schoonheid hebben we gehoord. Hun programma was opgebouwd rond "Tenebrae Responsories", of de "Duistere Metten". Dat zijn de gezangen die in de nachtelijke liturgische diensten van de Goede Week in de kloosters gezongen werden. En in de sfeer van droefenis die rond die dagen hangt, werd er in de nachtelijke kerk zo weinig mogelijk licht gemaakt. De liturgie wordt dus letterlijk in duisternis beleefd.

De Spaanse componist Tomas Luis de Victoria heeft voor deze gezangen prachtige muziek geschreven. De zang ademt verlatenheid en drama, en toch, in de sereniteit van de klank die door de ruimte zweeft, begint ook in deze "donkere" muziek het paaslicht te gloren. 

De Chapel Voices namen ons inderdaad mee in hun zoektocht naar de schoonheid, we mochten samen met hen delen in de ontroering die de muziek van Victoria losmaakt.

Christus factus est

De Tenebrae werden omlijst met muziek van Johan Sebastian Bach. Zij ademt dezelfde ingetogen sfeer van de passietijd. We hoorden de drie bewegingen van een Triosonate, en drie strofen van het het mooie "O hoofd vol bloed en wonden". Het bezinningsconcert werd ingeleid met het gregoriaanse "Christus factus est", dat eeuwen gezongen werd in de eucharistieviering van Palmzondag. "Christus is voor ons gehoorzaam geworden tot de dood..."

Instrumentaal werden de Chapel Voices Antwerpen ondersteund door een "Consort", een muziekensemble waarin eveneens welluidende jonge bezieling en gedegen enthousiasme elkaar aanvulden. 

Willem Vermandere 

En niet alleen de muziek, ook teksten van Willem Vermandere hielpen ons om naar de diepte van de Goede Week te gaan. Afwisselend lazen leden van het Consort uit de "Zeven Kruiswoorden" van de West-Vlaame kunstenaar. Zijn woorden waren eigentijds, ontroerend eenvoudig soms, zonder franje. Zo werden we uitgenodigd om het lijdensverhaal tot ons te laten doordringen, gedragen door de traditie die tot in deze tijd blijft leven.

Donderend applaus

We hadden het voorrecht een jong, beginnend ensemble te horen, dat oprecht, eerlijk, en gedreven de schoonheid en passie die het in de muziek beleeft, wil delen met zijn publiek. Ze staan aan het begin van wat hopelijk een lange en vruchtbare reis wordt, op zoek naar verrijkende muzikale ervaringen. Ik ben benieuwd naar hoe het verder met hen zal gaan, en hoop dat ze hun enthousiasme behouden. 

Ik wil ze nog terughoren, liefst in onze kerk. Zou het niet mooi zijn, als we in Sint-Anna-ten-Drieën tijd en plaats blijven maken voor ontluikend talent, en hen de mogelijkheid geven om zich te laten horen aan een sympathiserend publiek? En jonge, beginnende groepen als de Chapel Voices Antwerpen zullen een nog hoger niveau bereiken. Die kans moeten ze krijgen, en dan is het niet zo erg niet dat er hier en daar nog iets te verbeteren viel tijdens het concert zaterdagavond. 

Dat evenwicht tussen de stemmen, sommige teksten van Vermandere die niet goed overkwamen, daar wordt aan gewerkt. Kom terug, Chapel Voices, en Consort. Met jullie vallen nog vele mooie muzikale ontdekkingen te beleven. Ik zou daar graag bij zijn. 

En de velen die jullie een donderend applaus gaven, ook.

Marc